વડોદરામાં થઈ છે હાલામાલ,
ખોવાણી મારી દામણી રે લોલ.
ઉઠો દાસી દીવડીઆં અજવાળો,
કાગળીઆં આવ્યાં રાજનાં રે
લોલ.
કોડિયામાં નથી રે દીવેટ,
શેણેથી પ્રગટુ’દીવડો
રે લોલ ?
અધમણ રૂની વણી રે દીવેટ,
સોનાસળીએ પ્રગટયો દીવડો રે
લોલ.
બાળ્યાં બાળ્યાં બાર ઘાણીનાં તેલ,
સવારે કાગળ ઉંકલ્યા રે લાલ.
રાતી ઘોડી પાતળિયા અસવાર,
અલબેલો ચાલ્યા ચાકરી રે
લોલ.
ગોરીએ ઝાલી ઘોડાની લગામ,
અલબેલા ના જાવ ચાકરી રે
લોલ.
સસરા ઘેર સરકારી છે કામ,
સસરા ગયે કેમ ચાલશે રે લોલ.
ચાકરીએ મારા જેઠજીને મેલો;
અલબેલા, ના જાવ ચાકરી રે
લોલ.
જેઠ ઘર જેઠાણી છે વઢકારાં,
સવારે ઝગડો લાગશે રે લોલ.
ચાકરીએ મારા દિયરજીને મેલો,
અલબેલો, ના જાવ ચાકરી રે
લોલ.
દિયેર ઘેર દેરાણી છે નાનું બાળ,
મે’લોમાં
બીકું લાગશે રે લોલ.
આવ્યા આવ્યા ચોમાસાના દિન
આભે ઝબુકે વીજળી રે લોલ.
સાથે લઈશું છત્રીઓ બે ચાર,
ચોમાસું ગોરી, શું કરે રે
લોલ ?
આવ્યા આવ્યા શિયાળાના દિન,
ટાઢેથી દેય થરથરે રે લોલ.
સાથે લઇશું ડગલા બે ચાર,
શિયાળો ગોરી, શું કરે રે
લોલ ?
આવ્યા આવ્યા ઉનાળાના દિન,
તાપે પરસેવો ઊતરે રે લોલ.
સાથે લઈશું પંખા બે ચાર,
ઉનાળો ગોરી, શું કરે રે લોલ
?
રાતી ઘોડી, અલબેલો અસવાર,
પાતળિયા ચાલ્યા ચાકરી રે
લાલ.
સેજા માળણ રે
સોનાની ચુડી, સેજા માળણ રે,
રૂપાની રકેબી, સેજા માળણ રે.
નાગરવેલનાં પાન, સેજા માળણ રે,
માખણીઓ ચુનો, સેજા માળણ રે.
કેવડીઓ કાથો, સેજા માળણ રે,
સેવંતી સોપારી, સેજા માળણ રે.
કયી વહૂ બાયણાં પાછળ રૂવે, સેજા માળણ રે,
એની નણદી આંસુ લુવે, સેજા માળણ રે.
ભાભી, તમે શીદને રૂઓ, સેજા માળણ રે,
નવી નવ દહાડા રહેશે, સેજા માળણ રે;
જૂનો તો જનમારો રે’શે, સેજા માળણ રે.
માળણ જશે એને ઘેર, સેજા માળણ રે,
આપણે થશે લીલા લહેર, સેજા માળણ રે.
*
અવાઢીલો મેઘ
સોના ઈંઢાણી રૂપા મારું બેડલું રે લોલ,
સાતે સહીઅરું રે, સરવર પાણી સંચરી રે લોલ.
આલા લીલા વાંરા રે કાંઈ વઢાવ્ય,
એની ચડાવું રે, છબીલાને વાંસળી રે લોલ.
વાંસળીનો છે સરવો સરવો સાદ,
વાંસળીના સાદે જીવણુ, પાણી સંચર્યા રે લોલ.
બેડુ મેલ્યું સરોવરીઆની પાળ,
ઈંઢોણી વળગાડી આંબા કેરી ડાળખી રે લોલ.
રોઝી ઘોડી, પાતળિયો અસવાર,
વા’લીડાનાં પાદરડાં ખેતર જળે ભર્યાં રે લોલ.
વાવજો વાવજો રે, તલ મગ, બાજરો ને જાર,
મો’લોમાં વવરાવું લવિંગ સોપારીને એલચી રે લોલ.
*
ઝઘડો આદરીઓ
મારી શોકયે જી રે, રમવા ટાણે ઝગડો આદરીઓ.
શત શરણાઈ વાગે, ભડ ભૂંગળ વાગે,
નવ નોખત વાગે, જટાધારીની વેલ,
ચાલ ચમકારે, મહીઅર જાવા ટાણે.
મારી નણદીએ જી રે, રમવા ટાણે ઝઘડો આદરીઓ.
શત શરણાઈ વાગે, ભડ ભુંગળ વાગે,
નવ નોબત વાગે, જટાધારીની વેલ,
ચાલ ચમકારે, મહીઅર જાવા ટાણે.
દેડકો તાણી જશે
આમલી હેઠે તળાવ,
સમુદર હેલે ચડયાં રે !
કાનજી’નાવા ન
જઈશ,
દેડકો તાણી જશે રે !
દેડકાનો તાણ્યો ન જઈશ,
કાચબા ઝીલી લેશે રે !
કાચબાનો તાણ્યો ન જઈશ.
તારી મા ઝીલી લેશે રે !
*
અણગણ
સવારમાં ઉડી, સાલ્લો પહેરી,
ગઈ પાડોશણને ઘેર;
અણગણ કરવા જી રે.
બહેન પાડોશણ પાતળાં,
કાંઈ દેવતા હોય તો આલ;
અણગણ કરવા જી રે.
મેડીએ બેસી પુરીઓ વણી,
ને ડગલા ભરીઆ ચાર;
અણગણ કરવા જી રે.
સવા મણનો ભાત ઓસાગ્યો,
ને પચીસ શેરની દાળ;
અણગણ કરવા જી રે.
એટલું ઓંહાળીને ઓટલે બેઠી,
આવ્યા ઘરના નાથ;
અણગણ કરવા જી રે.
જીઓ ગોરાંદે પાતળાં,
કાંઇ ખાવા હોય તો આલ;
અણગણ કરવા જી રે.
સાત દા’ડાનું
ભૈડકું,
ને તેર દા’ડાની
છાશ;
અણગણ કરવા જી રે.
ખાવું હોય તો ખાવ,
નહિતર મને આવ્યો છે તાવ;
અણગણ કરવા જી રે.
વડોદરાના વૈદ તેડાવો,
જોવડાવો વહુની નાડ;
અણગણ કરવા જી રે.
તાવ નથી, તરીઓ નથી,
રહ્યો પુરીઓનો ભાર;
અણગણ કરવા જી રે.
વૈદ તારો દીકરો રે મરજો,
કહી દીધી પુરીઓની વાત;
અણગણ1 કરવા જી
રે.
મેઘરાજ
ઓ મેઘરાજા, આ શી તમારી ટેવ, મેઘા વરસોને !
આ બાજરી સૂકાઈ જાય છે,
પેલી જારોતાં મૂળ તો જાય;
ઓ મેઘ રાજા, વરસો તો સુખ થાય, મેઘા વરસોને
!
*
ઘણું શું કહીએ ?
ઉંદર, ભલી તારી ચાંચ,
મારા રૂપિયા લઇ ગયા પાંચ;
ઘણું શું કહીએ રાજ, વા’લાજી
!
ઉંદર, ભલા તમારા હોઠ,
મારો દળેલો ખઈ ગયા લોટ;
ઘણું શું કહીએ રાજ, વા’લાજી !
ઉંદર, ભલા તમારા ગાલ,
મારા દાબેલ ખઈ ગયા વાલ;
ઘણું શુ કહીએ રાજ, વા’લાજી !
ઉંદર, ભલું તમારું નાક;
મારું
તળેલ ખઈ ગયા શાક;
ઘણું શું કહીએ રાજ, વા’લાજી !
ઉંદર, ભલા તમારા દાંત,
મારી કરડી ખાધી તાંત;
ઘણું શું કહીએ રાજ, વા’લાજી !
ઉંદર, ભલા તમારા કાન,
મારા તાણી ગયા છો પાન;
ઘણું શું કહીએ રાજ, વા’લાજી !
ઉંદર, ભલું તમારું પેટ,
મને ભલી કરાવી વેઠ;
ઘણું શું કહીએ રાજ, વા‘લાજી !
ઉંદર, ભલા તમારા પગ,
મારા દાબેલ ખઈ ગયા મગ;
ઘણું શું કહીએ રાજ, વા’લાજી !
ઉંદર, ભલું તમારું પુંછડું,
મારું કરડી ખાધુ લુગડું;
ઘણું શું કહીએ રાજ, વા’લાજી !
ઉંદર, ભલી તમારી બોલી,
મારી કળશી ડાંગર ફોલી;
ઘણું શું કહીએ રાજ, વા’લાજી !
ઉંદર, ભલી તમારી ચાલ,
મારી કોરી કરડી સાલ;
ઘણું શું કહીએ રાજ, વા’લાજી!
ઉંદર, ભલો તમારો લટકો,
મારો કોરો કાપ્યો પટકો;
ઘણું શું કહીએ રાજ, વા’લાજી
!
ઉંદર, ભલી તમારી ટેવ,
મારી ખઈ ગયા તમે સેવ;
ઘણું
શું કહીએ રાજ, વા’લાજી !
સહીએરીઆં
દલ્લી બજારમાં ગ્યાં’તાં,
સહીએરીઆં !
શું શું વેચવા રે આયું, સહીએરીઆં !
કાંસકા વેચવાને આયા, સહીએરીઆં !
ઉભલે ઉભલે જોયા, સહીએરીઆં !
વાંકા વળીને મૂલ કીધાં, સહીએરીઆં !
હેઠા બેસીને મૂલ આપ્યાં, સહીએરીઆં !
*
મારવાડી
તમે એકવાર મારવાડ જાજો રે મારવાડી !
તમે મારવાડથી મોતી લાવજો રે મારવાડી !
ઓલ્યું લાવજો, પેલું લાવજો,
પાન સોપારી, પાનનાં બીડાં;
હોંકકે પેલું, હોંકકે પેલું.
કચકડાની ડાબલી લાવજો રે મારવાડી !
તમે એકવાર ડભોઈ જાજો રે મારવાડી !
તમે ડભોઈથી ડાબડા લાવજો રે મારવાડી !
ઓલ્યું લાવજો, પેલુ લાવજો,
પાન સોપારી, પાનનાં બીડાં,
હોંકકે પેલું, હોંકકે પેલું.
કચકડાની બંગડી લાવજો રે મારવાડી !
તમે એકવાર સુરત જાજો રે મારવાડી !
તમે સુરતથી સાડી લાવજો રે મારવાડી !
ઓલ્યું લાવજો, પેલું લાવજો,
પાન સોપારી, પાનનાં બીડાં,
હોંકકે પેલું, હોંકકે પેલું.
કચકડાની વીંટીઓ લાવજો રે મારવાડી !
તમે એકવાર પાટણ જાજો રે મારવાડી,
તમે પાટણથી પટોળાં લાવજો રે મારવાડી !
ઓલ્યું લાવજો, પેલું લાવજો,
પાન સોપારી, પાનનાં બીડાં;
હોંકકે પેલું, હોંકકે પેલું.
કચકડાની કાંસકી લાવજો રે મારવાડી !
*
હમચી
હમચી લ્યોને, ધમચી લ્યોને,
મેંદી લ્યોને, મોંઘી બાવા હમચી.
સાત સાંઠા સાથે વાવ્યા,
એક સાંઠો મોંઘો, બાવા હમચી.
સાત જમાઈ સાથે જમવા આવ્યા,
ક્યો જમાઈ મોંઘો ? બાવા
હમચી.
*
આવચી-બાવચી
અમે શેર બશેર ભાંગ પીધી હો લાલ !
આવચી લ્યો, બાવચી લ્યો !
તમે કેના ઉપર ભાંગ પીધી હો લાલ !
આવચી લ્યો, બાવચી લ્યો !
અમે બહેન ઉપર ભાંગ પીધી હો લાલ !
આવચી
લ્યો, બાવચી લ્યો !
*
ધૂપેલ
બે પૈસાનું મેં ધૂપેલ આણ્યું ;
મૈં ઘાલ્યું ને મારી સહીઅરે ઘાલ્યું.
વધ્ધું એટલું રેડયું પેલા પાટુડામાં !
મુંબઈ શહેરનાં પાટુડા છલ્લાઈ ગ્યાં.
ત્યાંથી તે રેલો ઓરડે ચાલ્યો,
ડોશીઓની ડાબડીઓ તણાઈ ગઈ.
ત્યાંથી તે રેલો પરસાળે ચાલ્યો,
પરસાળની તપેલીઓ તણાઈ ગઈ.
ત્યાંથી તે રેલો ખડકીઓ ચાલ્યો,
ખડકીનાં કમાડ તણાઈ ગયાં.
ત્યાંથી તે રેલો બજારે ચાલ્યો,
બજારની દુકાનો તણાઈ ગઈ.
ત્યાંથી તે રેલો લાગોળે ચાલ્યો,
ભાગોળના ઉકરડા તણાઈ ગયા.
નંદલાલ
કોઠીમાંથી ઘઉંલા કાઢયા હો નંદલાલ !
ઝીણા મોટેરા સોયા હો નંદલાલ !
ઝીણા મોટેરા ભઈડયા, હો નંદલાલ !
મોટું મોટું ભૈડકું બનાયું, હો નંદલાલ !
હૈડ ફૈડ સાલ્લો પે’ચો હો
નંદલાલ !
અડધું ખાધું ને અડધું બાંધ્યું હો નંદલાલ !
સાંકડી શેરીમાં ગ્યાં’તાં, હો
નંદલાલ !
હળ છૂટયું ને ભાતું આવ્યું હો નંદલાલ !
રાસ નાખી ને પરોણો નાખ્યો હો નંદલાલ !
મને મારશો નઈ, તમે સાંભળો હો નંદલાલ !
હેઠાં બેસીને ઈંટ લીધી હો નંદલાલ !
તાકીને તાલકામાં દીધી હો નંદલાલ !
*
જોડે રહેજો
જોડે રહેજો રાજ,
કયા ભાઈની ગોરી રે, કયી વહુ
જોડે રહેજો રાજ ?
જોડે નહિ રહું રાજ,
શાઆળાની ટાઢ પડે, ને હું
જોડે કેમ રહું રાજ ?
જોડે રહેજો રાજ,
ફુલની પછેડીઓ સાથે રે, રાજવણ,
જોડે રહેજો રાજ !
જોડે રહેજો રાજ,
કયા ભાઈની ગોરી રે, કયી વહુ,
જોડે રહેજો રાજ !
જોડે નહિ રહું રાજ,
ઉનાળાના તાપ પડે ને હું,
જોડે કેમ રહું રાજ ?
જોડે રહેજો રાજ,
કયા ભાઈની ગોરી રે, કયી વહુ,
જોડે રહેજો રાજ !
જોડે નહિ રહું રાજ,
ચોમાસાની ઝડીએ પડે, ને હું
જોડે કેમ રહું રાજ ?
જોડે રહેજો રાજ,
મોતીના મોડિયા માથે રે, લાજવણ,
જોડે રહેજો રાજ !
*
હીરા ગરાસણી
લશ્કર આવ્યું રે વડોદરા શહેરનું;
ઘેરી ઘેરી રે હીરા ગરાસણી.
આવ્યાં આવ્યાં કે દાદાનાં ગામડાં;
જોડયો ડુલી રે, હીરા ગરાસણી;
તોય ના છુટી રે, હીરા ગરાસણી.
વનરાવનમાં હો રાજ, ભોજનિયાં,
ભોજનિયાં કરનારી બડી છેલ; વનમાં છાંયો છે. છાંયોo
વનરાવનમાં હો રાજ, મખવાસિયાં,
મખવાસિયાં કરનારી બડી છેલ; વનમાં છાંયો છે. છાંયોo
વનરાવનમાં હો રાજ, પોઢણિયાં,
પોઢણિયાં કરનારી બડી છેલ; વનમાં છાંયો છે;
છાંયો છાંયો હો
રાજ, છાંયો છે.
*
મોતી વેરાણાં ચોકમાં
ઊંચા ઊંચા મંદિર, ઊંચાં માળિયાં રે,
નીચાં નીચાં ટીડોરિયાંનાં હાટ રાજ;
મોતી
વેરાણાં ચોકમાં રે.
મારા સસરા રાજ માંયલા રાજિયા રે,
મારી સાસુડી સમદર વેળ રાજ;
મોતી
વેરાણાં ચોકમાં રે.
મારા જેઠ હાથીદાંત ચુડલો રે,
મારી જેઠાણી ચુડલીની ચીપ રાજ;
મોતી વેરાણાં
ચોકમાં રે.
મારા દેર બાજુબંધ બેરખા રે,
મારી દેરાણી બેરખાની પાંખ રાજ;
મોતી
વેરાણાં ચોકમાં રે.
મારી નણંદ વાડી માંયલી ચરકલી રે,
ઈતો આવે ને ઊડી જાય રાજ;
મોતી
વેરાણાં ચોકમાં રે
મારો નણદોઈ વાડી કેરો વાંદરો રે,
ઈતો પાકાં ગોતીને ફળ ખાય રાજ;
મોતી
વેરાણાં ચોકમાં રે
એણે કાચાં કાંચાંનો કર્યો કેર રાજ;
મોતી
વેરાણાં ચોકમાં રે
*
તેજડી
હાં રે છોડી તેજડી, છેડો ઢળકતો મેલ,
છોડી તેજડી, તારો મલક મારે જોવો છે.
હાં રે છોડી તેજડીને કાંડા પરમાણે કડલાં
રે,
હાં રે છોડી તેજડીને કાંખીએ લીધેલ વાદ;
છોડી તેજડી, તારો મલક મારે જોવો છે.
હાં રે છોડી
હાં રે છોડી તેજડીને ડોકે પરમાણે દાણિયું
રે,
હાં રે છોડી તેજડીને ઝરમર્યે લીધેલ વાદ;
છોડી તેજડી, તારો મલક મારે જોવો છે.
હાં રે છો.
હાં રે છોડી તેજડીને નાક પરમાણે નથડી રે,
હાં રે છોડી તેજડીને ટીંબકીએ લીધેલ વાદ;
છોડી તેજડી, તારો મલક મારે જોવો છે.
હાં રે છો.
આ રે ભોજનિયાં અમે નથી જમતા,
અમે માટીના જમનારા;
ઉગરવાની એક બારી.
શગાળશા શેઠ કસાઈ વાડે ચાલ્યા,
ઢોરની માટી લઈ આવ્યા;
ઉગરવાની એક બારી.
આ રે ભોજનિયાં અમે નથી જમતા,
માટી ચેલૈયાની જમનારા;
ઉગરવાની એક બારી.
ભણતો ને ગણતો ચેલૈયો લઈ આવ્યા,
આવી ઉભો છે ઘરબારે;
ઉગરવાની એક બારી.
દૂધનો પીનારો કુંવર ચેલૈયો,
ગોરસડાં સુનાં સુનાં લાગે;
ઉગરવાની એક બારી.
રસોડે જમનાર કુંવર ચેલૈયો,
રસોડાં સુનાં સુનાં લાગે;
ઉગરવાની એક બારી.
નીશાળે જાતો કુંવર ચેલૈયો,
નિશાળ્યું સુની સુની લાગી;
ઉગરવાની એક બારી.
હાટડિયે બેસનાર કુંવર ચેલૈયો,
હાટડિયે હડતાલ પાડી,
ઉગરવાની એક બારી.
ચાલો દેરાણી, ચાલો જેઠાણી,
સાધુ વળાવાને જાઈ;
ઉગરવાની એક બારી.
ગાજતે ને વાજતે સાધુ વળાવ્યા,
સામે ચેલૈયો ભણી આવે;
ઉગરવાની એક બારી.
*
બેનને વળામણાં
દીકરી, રાખજે પાનેતરની લાજ તું,
પાનેતર પિયરનું રે લોલ.
તેમાં સમાએલ કુળની મરજાદા,
પાનેતર છે પિયરનું રે લોલ.
હોંશે પે’રાવ્યું
વીરાએ હોંશથી,
પાનેતર છે પિયરનું રે લોલ.
તેના છેડે માતાજીના લાડ જો,
પાનેતર પિયરનું રે લોલ.
તેના છેડે પિતાજીનાં હેત જો,
પાનેતર પિયરનું રે લોલ.
પે’રી
ઓઢીને જાવ સાસરે જો,
પાનેતર પિયરનું રે લોલ.
ઉપર ઓઢી છે ચુંદડી સાથ જો,
ચુંદડી સાસરિયાંની રે લોલ.
ઓતરાના દાદા બે દંતારી તેડાવે,
કાઢો ઓતરાની ચુંડલિયું, અભિમાન ચકરાવે ચડિયા.
કાઢે આખી ને નીકળે ભાંગેલી,
ઓતરાને અપશુકન થાય, અભિમાન ચકરાવે ચડિયા.
ઓતરાની માતાને સપનાં રે આવ્યા,
સપનાં આવ્યાં છે સારી રાત, અભિમાન ચકરાવે ચડિયા.
*
શેરડીનો સાંઠો
શેરડીનો સાંઠો મધુરો મીઠો,
ગાંઠે ગાંઠે રસિયાળો; પરદેશી, તારો કોણ કરે પતિયારો.
સડા ઘડાવતાં નવ જુગ લાગ્યા,
બેડિયુંમાં મેલ્યો અંગારો; પરદેશી, તારો કોણ કરે પતિયારો.
કડું ઘડાવતાં તારે નવજુગ લાગ્યા,
લોકીટમાં મેલ્યો અંગારો; પરદેશી, તારો કોણ કરે પતિયારો.
ઝાંઝરી ઘડાવતાં તારે નવ જુગ લાગ્યા,
દોરિયામાં મેલ્યો અંગારો;પરદેશી, તારો કોણ કરે પતિયારો.
વીંટી ઘડાવતાં તારે નવ જુગ લાગ્યા,
વેઢમાં મેલ્યો અંગારો; પરદેશી, તારો કોણ કરે પતિયારો.
ખેતર ખેડયાં
ખેતર ખેડયાં તો ભલે ખેડયાં,
મારો રાફડો શા માટે ખેડયો ? મારી
સૈયર;
મેણાંની મારી હું તો
રાફડામાં રઈશ.
સસરો બોલે તો ભલે બોલે,
મારી સાસુડી શીદને બોલે ? મારી
સૈયર;
મેણાંની મારી હું તો
રાફડામાં રઈશ.
જેઠ બોલે તો ભલે બોલે,
મારી જેઠાણી શીદને બોલે ? મારી
સૈયર;
મેણાંની મારી હું તો
રાફડામાં રઈશ.
દિયર બોલે તો ભલે બોલે,
મારી દેરાણી શીદને બોલે ? મારી
સૈયર;
મેણાંની મારી હું તો
રાફડામાં રઈશ.
ખેતર ખેડયાં તો ભલે ખેડયાં,
મારો રાફડા શીદને ખેડયો ? મારી
સૈયર,
મેણાંની મારી હું તો
રાફડામાં રઈશ.
*
ગરબો ગાઈએ
આરસ પારસનો મણી જડેલ ચોક છે રે,
ત્યાં રમશે પાર્વતીનો કંથ; ચાલો ગરબો ગાઈ એ શ્રી મહાદેવનો.
હું તો ઉતારા લઈને ઊભી રહી રે,
ઉતારા કરશે પાર્વતીનો કંથ;ચાલો ગરબો ગાઈએ શ્રી મહાદેવનો.
હું તો દાતણિયાં લઈને ઊભી રઈ રે,
દાતણ કરશે પાર્વતીનો કંથ, ચાલો ગરબો ગાઈએ શ્રી મહાદેવનો.
સંગ્રાહક : સૌ.
ગજરાબેન સોમાણી
*
વેણું વાગે
વેણુ વાગે ને ચમર ઢળે, ને મધુરા બોલે મોર;
વેણું
વાગે છે.
ભાઈ રે ગાયું ના ગોવાળ, અમને ગોવિંદજી
બતાવ,
વેણું
વાગે છે.
કેવા તમારા ગોવિંદજી, ને કિયા એંધાણે બતાવું
?
વેણું
વાગે છે.
કાળા અમારા કાનજી, એની મોરલીએ એંધાણ;
વેણું
વાગે છે.
માથે મેવાડી મોળિયાં, એને અંબોડે પાકાં
તેલ;
વેણું
વાગે છે.
ખંભે ખંભાતી ધોતિયાં, એના છેડલે ચંપા ચાર;
વેણું
વાગે છે.
હાથે બાજુબંધ બેરખા, એની દશે આંગળીએ વેઢ;
વેણું વાગે
છે.
એના પગે તે પીળી મોજડી, એ તો હીંડે દમકતી
ચાલ;
વેણું
વાગે છે.
વેણું વાગે ને ચમર ઢળે, ને મધુરા બોલે મોર;
વેણું
વાગે છે.
*
બેડાં નંદવાણાં
પાણી ગ્યાં’તાં રે,
બેની મારી, તળાવનાં રે,
પાળેથી લપટયો પગ, બેડાં મારાં નંદવાણાં રે.
ડેલીએ બેઠા રે, બેની, મારા સાસરા રે,
કેમ કરી ઘેરે જઈશ, બેડાં મારાં નંદવાણાં રે.
લાંબા તાણીશ રે, બેની, મારા ઘૂમટા રે,
ઘૂમટાની ઓઘે જઈશ, બેડાં મારાં નંદવાણાં રે.
પાણી ગ્યાં’તાં રે,
બેની મારી, તળાવનાં રે,
પાળેથી લપટ્યો પગ, બેડાં મારાં નંદવાણાં રે.
ઓસરીએ બેઠા રે, બેની, મારા જેઠજી રે,
કેમ કરી ઘરમાં જઈશ, બેડાં મારાં નંદવાણાં રે.
લાંબા તાણીશ રે, બેની, મારા ઘૂમટા રે,
ઘૂમટાની ઓથે જઈશ, બેડાં મારાં નંદવાણાં રે.
પાણી ગ્યાં’તાં રે,
બેની મારી, તળાવનાં રે,
પાળેથી લપટયો પગ, બેડાં મારાં નંદવાણાં રે.
ઓરડે બેઠાં રે, બેની, મારાં સાસુજી રે,
કેમ કરી ઘરમાં જઈશ,બેડાં મારાં નંદવાણાં રે.
હળવે હાલીશ રે, બેની, મારાં અયોરડે રે,
લપાતી છુપાતી જઈશ, કે બેડાં મારાં નંદવાણાં રે.
પાણી ગ્યાં’તાં રે,
બેની, મારી, તળાવનાં રે,
પાળેથી લપટ્યો પગ, બેડાં મારાં નંદવાણાં રે.
આંખ્યુંની ઓળખાણ ડોલરિયા દેડકા,
ભોંમાંથી નીકળ્યો.
કડલા ઘડાવી દે અલ્યા ડોલરિયા દેડકા,
ભોંમાંથી નીકળ્યો.
ઘાઘરો સિવડાવી દે અલ્યા ડોલરિયા દેડકા,
ભોંમાંથી નીકળ્યો.
(આ રીતે જુદી જુદી વસ્તુનાં નામ લઈને
ટિંટોડો લેતી વખતે ઝાલાવાડમાં ગવાય છે)
*
મગનિયાનો ટિંટોડો
તાવીના મારગે, હાલ્યો મગનિયો,
તાવીના
મારગે હાલ્યો રે લોલ.
લોઢાની સાંકળે બાંધ્યો મગનિયાને,
લોઢાની સાંકળે બાંધ્યો રે
લોલ.
પાણાની કેદમાં પૂર્યો મગનિયાને,
પાણાની કેદમાં પૂર્યો રે લોલ.
નેતરની સોટીએ માર્યો મગનિયાને,
નેતરની સોટીએ માર્યો રે
લોલ.
લોઢાની સાંકળું તોડી મગનિયે,
પાણાની જેલું પાડી રે લોલ.
વાંહે સપઈડાની ફોજું મગનિયા,
વાંહે સપઈડાની ફોજી રે લોલ.
ધોડીને ધૂબકો માર્યો મગનિયે,
ધોડીને ધૂબકો માર્યો રે
લોલ.
ધોડજો એનાં મા-બાપ, ધોડજો એનાં ભાઈ-બહેન,
મર્યો મગનિયો મર્યો રે લોલ.
*
ઢોલે રમું
હાં રે ભાણેજડાં, સરોવર જાઉં તો ઢોલે રમું
રે,
પણ કેરા ઝાંઝર લઈ ગ્યો ઓલ્યો વિઠલો;
પગે અડવી થઈ રે ભાણેજડાં,
સરોવર જાઉં તો ઢોલે
રમું રે
હાં રે ભાણેજડાં, સરોવર જાઉં તો ઢોલે રમું
રે,
હાથ કેરી ચુંડલી લઈ ગ્યો ઓલ્યો વિઠલો;
હાથે અડવી થઈ રે ભાણેજડાં,
સરોવર જાઉં તો ઢોલે
રમું રે
હાં રે ભાણેજડાં, સરોવર જાઉં તો ઢોલે રમું
રે;
ડોક કેરું દાણિયું લઈ ગ્યો ઓલ્યો વિઠલો,
ડોકે અડવી થઈ રે ભાણેજડાં,
સરોવર જાઉં તો ઢોલે
રમું રે
હાં રે ભાણેજડાં, સરોવર જાઉં તો ઢોલે રમું
રે,
હાથ કેરી ચુંડલી લઈ ગ્યો ઓલ્યો વિઠલો;
હાથે અડવી થઈ રે ભાણેજડાં,
સરોવર જાઉં તો ઢોલે
રમું રે
હાં રે ભાણેજડાં, સરોવર જાઉં તો ઢોલે રમું
રે.
રામચંદરે એને કીરપા કીધી,
દીધાં થાળી લોટો ને તુંબડી;
ચરણ ધોઈને ચરણામૃત પીધાં,
નાવિકને ત્રણભવનની ખબરું
પડી;
ઘેલા રામ જોગી, નહિ બેસાડું નાવડી.
*
મોરલાનાં નોતરાં
[આ ગીત સાણંદ તાલુકાના ચેખલા ગામની બહેનો એ
સંપડાવ્યું છે]
કે મોરલાનાં નોતરાં આયાં1 હો
રાજ,
મેઘરાજ, વરષાને2
મેકલો3 રે.
આઠ આઠ મૈના4 સાસરિયે રઈને5,
નથી જોયું પિયોરિયા સામું હો રાજ;
મેઘરાજ, વરષાને મેકલો રે.
કે મોરલાનાં નોતરાં આયાં હો રાજ,
મેઘરાજ, વરષાને મેકલો રે.
આઠ આઠ મૈના અંકાશે4 રઈને,
નથી જોયું પરથમી સામું હો રાજ;
મેઘરાજ, વરષાને મેકલો રે.
કે મોરલાનાં નોતરાં આયાં હો રાજ,
મેઘરાજ વરષાને મેકલો રે.
મારે મંદિરિયે આવજો
મોહન, મારે મંદિરિયે રે આવજો.
હાં રે વા’લા,
આસોપાલવના તોરણ બંધાવું,
હાં રે વા’લા, હાર અને કલગી ગૂંથાવું;
મોહન મારે મંદિરિયે રે
આવજો.
હાં રે વા’લા,
લીલા-પીળા રંગના વાંસ વેઢાવું,
હાં રે વા’લા, તેના તો મંડપ રચાવું;
મોહન મારે મંદિરિયે રે
આવજો.
હાં રે વા’લા,
જૂઈ-ચમેલી ને મોગરો મંગાવું,
હાં રે વા’લા, ફૂલડિયાં વેરાવું સારી વાટ;
મોહન મારે મંદિરિયે રે
આવજો.
હાં રે વા’લા,
ગંગા-જમનાનાં નીર ભરી લાવું,
હાં રે વા’લા, ચરણ તમારાં પખાળું;
મોહન મારે મંદિરિયે રે
આવજો.
હાં રે વા’લા,
સેવ-સુંવાળી-લાખસી રંધાવું,
હાં રે વા’લા, ખોબલે ખાંડ પીરસાવું;
મોહન મારે મંદિરિયે રે
આવજો.
હાં રે વા’લા,
રંગેલ રૂપાના ઢોલિયા ઢળાવું,
હાં રે વા’લા, રૂવેલ-શીરખા પથરાવું;
મોહન
મારે મંદિરિયે રે આવજો.
હાં રે વા’લા,
લવીંગ-સોપારી એલચી મંગાવું,
હાં રે વા’લા, પાનના બીડલાં બનાવું;
મોહન મારે મંદિરિયે રે
આવજો.
અરજણિયા ઘાયલ
(બદરખા ગામની શ્રી. રામુબેન ઝાલા પાસેથી
પ્રાપ્ત થયેલું આ ગીત છે)
ચાંદો ઊજ્યો1 ચોકમાં ઘાયેલા,
ચાંદો ઊજયો ચોકમાં;
ઓલ્યું2 હરણું આથમ્યું
હાલાર દેશમાં;અરજણિયા ઘાયેલ.
ઝાંપે તારી ઝૂંપડી ઘાયલ, ઝાંપે તારી
ઝૂંપડી;
આવતા-જતાંનો નેડો3 રાખજે;
અરજણિયા ઘાયેલ.
ભેસું તારી ભાલમાં ઘાયલ, ભેંસું તારી
ભાલમાં;
વાછરું વઢિયારમાં ઝોલાં ખાય રે,
અરજણિયા ઘાયેલ.
ખોળામાં ખારેકડી ઘાયેલ, ખોળામાં ખારેકડી;
ખારેક ખાવાની ઝાઝી ખાંત રે, અરજણિયા
ઘાયેલ.
તારે મારે ઠીક શ4 ઘાયેલ,તારે
મારે ઠીક શ;
ઠીકના ઠેકાણે વે’લો5
આવજે, અરજણિયા ઘાયેલા.
તારે મારે પ્રીત શ ઘાયેલ, તારે મારે પ્રીત
શ;
પૈસા ભવની બંધાણી અટૂટ રે, અરજણિયા
ઘાયેલ.
ઊંચી તારી મેડિયું ઘાયેલ, ઊંચી તારી
મેડિયું;
નીચી મારી હેંદોળા ખાટ6 રે,
અરજણિયા ઘાયેલ.
બંગારુ નો મારો ઘાઘરો ઘાયેલ, બંગારુનો
મારો ઘાઘરો;
અમદાવાદી લીલૂડાં લોરિયાં, અરજણિયાં
ઘાયેલ.
રાતા કોડુંબાનું કાપડું શ ઘાયલ, રાતા કાહ
‘બાનુ’ કાપડું;
લીલી અતલસની મારી ઓઢણી, અરજણિયા
ઘાયેલ.
હાલને મેળે મા’લશું
ઘાયેલ, હાલને મેળે મા’લશું;
.. વગાડતાં મેળે પો’ચશું
અરજણિયા ઘાયેલ.
*
બીજડું
(ભાઈ-ભોજાઈ બીજડું વાવે છે. ભોજાઈને નણદી
ગમતી નથી. કેમ કે, એના ભાઈ પાસે માર ખવરાવે છે, આથી કંઈક વાંકની રાહ જોતી ભોજાઈને
વાંક મળી જાય છે અને એ બહાને આંખમાં ખૂંચતી નણદીને સાસરે વળાવી, ભોજાઈ કેવી રાજી
થાય છે? સાણંદ તાલુકાના સોયલ ગામના શ્રી. કશ્યાભાઈએ ગાઈ
સંભળાયેલ આ ગીત છે.)
આબુગઢથી રમતું રે આયું, વાડામાં વવરાયું
રે,
એ રે બીજડિયું ફાલ્યું-ફલ્યું લચકા ને લોળ રે;
ભઈનું રોપેલ બીજડું, ભોજાઈનું
સીંચેલ બીજડું.
એ રે બીજડીએ ફળ એક આયું2,
વાડયે વે’લે હાલ્યું રે,
એ રે બીજડિયાનું ફળ રે રૂપાળું, રાતું-કાળું બીબલિયું રે,
ભઈનું સીંચલે બીજડું, ભોજાઈનું
સીંચેલ બીજડું.
એ રે બીજડિયાને પીલ્યું-પલાળ્યું, તેલ
નવટાંચ3 કાઢયું રે,
એ રે તેલડિયે સોંદડી4 ઝબોળી, ઘાઘરડે5 છંટાયાં રે,
ભઈનું રોપેલ બીજડું, ભોજાઈનું
સીંચેલ બીજડું.
તારી ગોઠયુંનો હંગાય1 કરજે,
ગોઠણ મારી, ગોઠણ્યુંનો હંગાય કરજે,
ગોઠણ મારી, હંગાથ કરીને મેળે જજે;
ગોઠણ મારી, વેલેરી હાબદી યજે;
આયો સ આઠેમનો મેળો.
જાનડી તેડી જાય
(જુદા જુદા ઘરેણાની યાદીથી ભરપૂર આ ગીત વિરમગામ
તાલુકાના હરકયળ ગામનાં શ્રી રતનબેને સંપડાવ્યું છે.)
તૈણ2 નગરની, તૈણ અંદરની3,
તૈણ સૂરજની,
એક જાનડી
તેડી જાય...
કડલાં હું તો નય પે’રું,4
મારા હાંકળા5 સડોસડ,6
હાંકળાં સડોસડ, મારા ઝાંઝરા તડોતડ7
તૈણ નગરની, તૈણ અંદરની, તૈણ સૂરજની,
એક જાનડી
તેડી જાય...
કડું હું તો નય પે’રું,
સારી લોકીટ સડોસડ;
લોકીટ સડોસડ, મારા છડા તડોતડ;
તૈણ નગરની, તૈણ અંદરની, તૈણ સૂરજની.
એક જાનડી
તેડી જાય...
કાંબિયું હું તો નય પે’રું,
મારી કંઠી સડોસડ;
કંડી સડોસડ, મારી બેડિયું તડોતડ,
તૈણ નગરની, તૈણ અંદરની, તૈણ સૂરજની,
એક જાનડી
તેડી જાય...
1.
સંગાથ 2. ત્રણ 3. ચંદ્રની 4. પહેરું 5.
સાંકળા 6. તડોતડ
હાંહલડી1 હું તો નય2 પે’રું,
મારા ટોપિયા સડોસડ,
ટોંપિયા સડોસડ, મારી ડોઘકડી3 તડોતડ;
તૈણ નગરની, તૈણ અંદરની, તૈણ સૂરજની,
એક જાનડી
તેડી જાય...
વાળિયું4 હું તો નય પે’રું,
મારા દાણિયા સડોસડ;
દાણિયા સડોસડ, મારું ઠોળિયું તડોતડ;
તૈણ નગરની, તૈણ અંદરની , તૈણ સૂરજની;
એક જાનડી
તેડી જાય...
મોમનો હું તો નય પે’રું,
મારી રામનોમી સડોસડ;
રામનોમી સડોસડ, મારી નખલી તડોતડ;
તૈણ નગરની, તૈણ અંદરની , તૈણ સૂરજની;
એક જાનડી
તેડી જાય...
*
કોયલ કરે ટૌકારા
(આણું વળાવતી વખતે ગવાતું આ ગીત છે.)
લીલા આંબાનું મારું વાડિયું રે, તાપ મારે6
કોયલ બઈનો વાસ;
કોયલ
કરે ટૌકારા7 રે.
રાતા કોહબાનું8 કાપેડું9
રે, પે’રો સમુબા, તમારે જાવું સાવરે રે,
સાવરે સાસુજીએ પૂસિયું10 રે, આંથી11 વ’વારું12
આવું કાપેડું રે ?
મા, જઈતી13 ગાના મૈયરિયે, મામે14 લી15 આલ્યું
રે,
લીલા આંબાનું મારું વાડિયું રે, તાં મારે કોયલ બઈનો વાસ;
કોયલ
કરે ટૌકારા રે.
વીરાના બાજરાના રોટલા ખવાય સે,
ગાંજો લાવ શ મોટો ફાંદો;
હલકે જોબન હલકે...
સોડી દંજે મારા વીર
ગરાસિયા.
*
શામળા ઝુલણ લ્યો
સેમાડીયે1 સેતર2
સેડિયાં3, શામળા, ઝૂલણ લ્યો.
વાચો શ4 જાર ને બાજરો, શામળા,
ઝૂલણ લ્યો,
માથોડું માળો ઘાલિયો6, શામળા, ઝૂલણ લ્યો.
નણદીને ટોયો7 મેકલ્યાં, શામળા,
ઝૂલણ લ્યો,
લીલી ગોફણ ને પીળાં પાંગરાં, શામળા, ઝૂલણ લ્યો.
નણદીનાં આણાં આવીઆં, શામળા, ઝૂલણ લ્યો,
આયા શ દિયેર ને જેઠ, શામળા, ઝૂલણ લ્યો.
જેઠને ઢાળ્યા ઢોલિયા, શામળા, ઝૂલણ લ્યો,
દિયેરને હિંદોળા ખાટ, શામળા, ઝૂલણ લ્યો.
જેઠને પીરસ્યા ચોખલા, શામળા, ઝૂલણ લ્યો,
દિયેરને ઝેણેરી સેવ, શામળા, ઝૂલણ લ્યો.
આવો સતી
(વિરમગામ તાલુકાના કરકથળ ગામના એક બહુને
સંપડાવેલું ગીત છે)
મારી શેરડીએ સોપારીનાં ઝાડવાં,
સોપારી લેવા આવો સતી...
આણીમેર1 આવો મારી
મેનાવટી,
મેનાવટી તો મારી
નજરે હતી.
મારી શેરડીએ વરિયારીનાં ઝાડવાં,
વરિયારી લેવા આવો સતી...
આણીમેર આવો મારી
મેનાવટી,
મેનાવટી તો મારી
નજરે હતી.
મારી શેરડીએ એલકડીના છોડવા,
એલકડી2 લેવા આવો સતી...
આણીમેર આવો મારી
મેનાવટી,
મેનાવટી તો મારી
નજરે હતી.
મારી શેરડીએ લવિંગના છોડવા,
લવિંગ લેવા આવો સતી...
આણીમેર આવો મારી
મેનાવટી,
મેનાવટી તો મારી
નજરે હતી.
(તહેવારે નવાં નવાં કપડાં પહેરી, ગોળ ગોળ
ઘુમતા ગરબા ગાય પ્રદેશ પ્રદેશની ભાષા અને લહેકાં એમની બોલીમાં વરતાપ. પ્રેદશ
પ્રદેશના ગીતો એમને આવડે. ઢાળો-રાગ શીખી લે અને ગાય. આવા કેટલાંક ગીતો જુદે જુદે
સ્થળેથી સંગ્રહેલા રજૂ કરું છું.)
*
ત્રણનો તીકકો
ઉજડ વનમાં તૈણ નદિયું તૈણ નદિયું;
બે ખાલી ને એકમાં પાણી નઈ, પાણી નઈ.
તેમાં વસે તૈણ1 ગામડાં, તૈણ
ગામડાં;
બે ખાલી ને એકમાં વસતિ નઈ, વસતિનઈ.
તેમાં વસ્યા તૈણ કોંભારી2, તૈણ
કોંભારી;
એ અણભટ3ને એકને આવડે નઈ; આવડે
નઈ.
તેમણે ઘડયાં તૈણ દોણાં; તૈણ
દોણાં;
બે ફૂટલ4 ને એક હાજુ5 નઈ, હાજુનઈ.
તેમાં ઓર્યા તૈણ ચોખા, તૈણ ચોખા;
બે કાચા ને એક ચડયો નઈ, ચડયો નઈ.
જમવા બોલાયા7 તૈણ ભરામણ8,
તૈણ ભરામણ;
બે અપવાસી9 ને એક જમે નઈ, જમે નઈ.
તેમને આલ્યા તૈણ રૂપિયા, તૈણ રૂપિયા;
બે ખોટા, ને એક ચાલે નઈ, ચાલે નઈ.
તેના લીધા તૈણ ખેતર, તૈણ ખેતર;
બે પડતર ને એક ઉખડે નઈ, ઉખડે નઈ.
તેમાં ગાયા1 તૈણ દાણાં2,
તૈણ દાણા;
બે ભોંયમાં3 ને એક નેંકળે4 નઈ, નેંકળે નઈ.
તેમાં બોલાયા તૈણ દાડિયા,5 તૈણ
દાડિયા;
બે અણભટ ને એકને આવડે નઈ, આવડે નઈ.
એમાં બોલાયા તૈણ દાફતર6, તૈણ
દાફતર;
બે માંદા ને એકથી હલાઈ નઈ, હલાઈ નઈ.
*
શેલુડી
શેલુડી, છેડો ઢળકતો મેલ, શેલુડી, ગવ મલક7
મારે જોવો છે,
શેલુડી, ગવ ગવના8 માથે9
બંગલો, બંગલે મેલ્યા10 બબ્બે ટોપીવાળા;
શેલુડી, છેડો ઢળતો મેલ, શેલુડી, તારો મલક મારે જોવો છે.
શેલુડી, ગવ ગવનાં માથે ઝાડવાં, ઝાડવે
મેલ્યા બબ્બે ટોપીવાળા,
શેલુડી, છેડો ઢળકતો મેલ. શેલુડી, તારો મલક મારે જોવો છે.
શેલુડી, ગવ ગવના માથે ડુંગરા, ડુંગરે
મેલ્યા બબ્બે ટોપીવાળા,
શેલુડી, છેડો ઢળકતો મેલ, શેલુડી, તારો મલક મારે જોવો છે.
શેલુડી, ગવ ગવના માથે તલાવડાં, તલાવડે મેલ્યા બબ્બે ટોપીવાળા,
શેલુડી, છેડો ઢળકતો મેલ, શેલુડી, તારો મલક મારે જોવે છે.
દેશ પરદેશના1 રંગારી બોલાવું, લાલ
ચુનરિયા2 રંગાવું જી રે,
ચૂડલા ઉપર ચીપું જડાવું. ખાંતે પે’રો3 તમે રાણી જી રે.
શિવ-પારવતી પૈણવા4 બેઠાં, પૈણે સકળ ઘરે નારી જી રે,
રુમ ઝુમ કરતી ચાલી ભીલડી, તપ છોડાવા ચાલી જી રે.
*
ઢોલકી
(સાણંદ પાસે રેથલ ગામના શ્રી. કાનાભાઈ એ
ગાયેલું આ ગીત છે.)
સેલ દરવાજે ઢોલચી5 વાજી6,
વાજ્યો7 ગજરારુ ઢોલ,
મનડું મારું માનતું નથી,
નાચણિયું નાચતું નથી.
પૈણ્યો8 મારો છેલ છબીલો, લાયો9
ફુલડાંનો હાર,
મનડું મારું માનતું નથી,
નાચણિયું નાચતું નથી.
તારી સોબતમાં સખ10 ના ભાળ્યું,
માયાળુ માનતો નથી,
મનડું મારું માનતું નથી,
નાચણિયું નાચતું નથી.
સેલ, દરવાજે ઢોલચી વાજી, વાજ્યો ગજરારુ
ઢોલ,
મનડું મારું માનતું નથી,
નાચણિયું નાચતું નથી.
સેલ11 જાણીને મે’તો
છેડલો ઝાલ્યો, નેંકળ્યો12 સગો જેઠ,
શરમ મને લાગતી નથી, મનડું
મારું માનતું નથી;
નાચલિયું
નાચતું નથી.
પે’રી1
ઓઢીને સાસરે ચાલી, માથે અંધારી રાત,
ચંદરમા2 ઊગતો
નથી, મનડું મારું માનતું નથી;
સેલ દરવાજે ઢોલચી વાજી, વાજ્યો ગજરારુ
ઢોલ,
નાચલિયું
નાચતું નથી.
પૈણેતરની3 રાતડિયું પે’લી,
વેંછૂડે4 માયો ડંખ,
ઘણી મારો જાગતો નથી, મનડું મારું
માનતું નથી;
નાચલિયું નાચતું નથી.
સેલ, દરવાજે ઢોલચી વાજી, વાજ્યો ગજરારુ
ઢોલ,
મનડું મારું માનતું નથી, નાચલિયું
નાચતું નથી.
દીવડો લઈ5 ઓંચી6
મેડીએ ચડી, સાસુડી બોલે ગાળ,
નણંદ મારી ઓંઘતી7 નથી,
મનડું મારું માનતું નથી;
નાચલિયું
નાચતું નથી.
મારી મારીને મારું મનડું માર્યું, તોય ના
આયો8 પાર,
મનડું મારું માનતું નથી, નાચણિયું
નાચતું નથી
સેલ દરવાજે ઢોલચી વાજી, વાજ્યો ગજરારુ
ઢોલ,
મનડું મારું માનતું નથી, નાચણિયું
નાચતું નથી.
ઘરનો ઘણી હીજડો મારો, દેવર કળાયેલ મોર,
મનડું મારું માનતું નથી, નાચણિયું
નાચતું નથી.
પૈણ્યો9 મારો વાડીએ હાલ્યો,
દેવર લડાવે લાડ,
મનડું મારું માનતું નથી, નાચણિયું
નાચતું નથી.
કાંઠે તે ઉભા કાનજી વા’લો.
મારે કાંકરિયુંના માર, હો રામ.
એવાં તે દીયરી,1 સ્યા2
રિસામણાં,
એ તો મથુરા કેરા ઘનશ્યામ, હો રામ.
સોડો રિસામણાં, ઊઠો હો દીચરી,
કરીને સઘળાં કામ, હો રામ.
સોડું રિસામણાં, માતા, ઊઠું એક વાતે,
મને કાનજી વર વળાવો, હો રામ.
ફેડિયા ઘડુલાની દાઝયું3 રે
ઓલવું,
પાણીડાં ભરાવું જમનાને આરે, હો રામ.
સરખી સયરું પાણીડાં જ્યાં’તાં,
જ્યાં’તાં
જમનાને આરે, હો રામ.
*
ઝાલાવાડી ઢોલ
(સાણંદ તાલુકાના કુંવાર ગામની બહેનો
પાસેથી આ ગીત મળેલું છે.)
એક ઝાલાવાડી ઢોલ, ઝેણ4 જંતર
વાગે;
કે મને ઢોલીડે રમવા મેલ,5 ભરવાડિયા રે,
ઓલી મોર6 જઉં તો ઢોલે રમું.
કે મને ડોકેથી દાણિયું ટાંકુ7 પડે;
કે મને દાણિયાના કોડ પૂરા કર, ભરવાડિયા રે,
ઓલી મોર જઉં તો ઢોલે રમું.
એક ઝાલાવાડી ઢોલ, ઝેણ જંતર વાગે;
કે મને ઢોલીડે રમવા મેલ, ભરવાડિયા રે,
ઓલી મોર જઉં તો ઢોલે રમું.
કે મને ડોકેથી ઝરમર ટોંકી1 પડે;
કે મને ઝરમર કોડ પૂરા કર, ભરવાડિયા રે,
ઓલી મોર જઉં તો ઢોલે રમું.
(એ રીતે બધાં ઘરેણાનાં નામ મૂકીને આગળ
ગવાય છે.)
*
ગુજલડી
(સાણંદ તાલુકાના ચરલ ગામની બહેનોને કંઠે
સાંભળેલું.)
હાં હાં રે, ધુબાકો નાસ્યો2 રે ગુજલડી;
હાં હાં રે, અમે અમર બજારે જ્યાં’તાં3 રે ગુજલડી.
ઓલ્યા સામા ડોશીડાના હાટ રે
ગુજલડી.
ઓલ્યા ડોશીડાના હાટમાં શું
છ4 રે ગુજલડી !
ઓલ્યા ડોશીડાના હાટમાં
ચૂંદડી રે ગુજલડી.
અમે ઓરી ઓરી ચુંદડીની બે
જોડ રે ગુજલડી.
હાં હાં રે, ધુબાકો નાસ્યો2 રે ગુજલડી;
હાં હાં રે, અમે અમર બજારે જ્યાં’તાં3 રે ગુજલડી.
ઓલ્યા સામા સોનીહા હાટ રે
ગુજલડી.
ઓલ્યા સોનીડાના હાટમાં શું
છ રે ગુજલડી ?
ઓલ્યા સોનીડાના હાટમાં
હાંહલડી5 રે ગુજલડી.
મારા હાંહલડીએ મન મો’યાં6 રે
ગુજલડી,
અમે ઓરી ઓરી હાંહલડીની જોડ
રે ગુજલડી.
માગ્યો મનખો નહિ મળે
(સાણંદ તાલુકાના કુંવાર ગામની બહેનો
પાસેથી મળેલ આ ગીતમાં મનખાવતાર મેળવ્યા પછી જીવનમાં સત્યકાર્ય કરી જીવન સાર્થક
કરવાની .... પ્રભુને લાંબુ આયુષ્ય લખવા વિનવી રહી છે.)
પરભુ,1 કોરા કાગળની ચોપડી રે,
પરભુ, લાંબા લખજો લેખ;2
માજ્યો3 મનખો4
ફરી ફરીને નઈ5 મળે રે લોલ.
પરભુ, દાદા વની6 શી દીચરી7
રે,
પરભુ, માય8 વના શાં લાડ ?
માજ્યો મનખો ફરી ફરીને નય
મળે રે લોલ.
પરભુ, વીરા વની શી બેનડી રે,
પરભુ, ભોજાઈ વની શી નણંદ ?
માજ્યો મનખો ફરી ફરીને નઈ
મળે રે લોલ.
પરભુ, મામા વના શાં મોસાળિયાં રે,
પરભુ, મામી વના શાં હેત ?
માજ્યો મનખો ફરી ફરીને નઈ
મળે રે લોલ.
પરભુ, જેઠ વના શા ઘોઁઘટા રે,
પરભુ, જેઠાણી વનાં શા વાદ ?
માજ્યો મનખો ફરી ફરીને નઈ
મળે રે લોલ.
પરભુ, દેવર વના શી ભાભી રે,
પરભુ, દેરાણી વના શી જોડય ?
માજ્યો મનખો ફરી ફરીને નઈ
મળે રે લોલ.
પરભુ, નણંદ વના શી ભોજાઈ રે,
પરભુ, નણદોઈ વના શાં હેતા ?
માજ્યો મનખો ફરી ફરીને નઈ
મળે રે લોલ.
પરભુ, કોરા કાગળની ચોપડી રે,
પરભુ, લાંબા લખજો લેખ;
માજ્યો મનખો ફરી ફરીને નઈ
મળે રે લોલ.
*
મારવાડા ગુજર હેરી લીધી
(સાણંદ તાલુકાના ચરલ ગામની કોળી પટેલ
બહેનોને કંઠે સાંભળેલું.)
એક સુરત શે’રની1
ચોપડી રે,
તમે ચોપડી વાંચતા જાવ રે મારવાડા;
મારવાડા ગુજર હેરી
લીધી રે.
વા’લા2
પરભુજી3 આયા4 પરુણલા રે,
એને શા ઉતારા દઈશ રે મારવાડા;
મારવાડા ગુજર હેરી
લીધી રે.
લેંબુડી લે’રા લે
એક લેંબુડી1ના ચાર પાંચ પાન
રે, લેંબુડી લે’રા2 લેય3
મને કડી શે’રે જઉં જઉં થાય રે, લેંબુડી લે’રા લેય.
મને કડલાં ઓરું ઓરું4 થાય રે, લેંબુડી લે’રા લેય,
મને કડલાં પે’રુ પે’રુ થાય રે, લેંબુડી
લે’રા લેય.
એક લેંબડીના ચાર પાંચ પાન રે, લેંબુડી લે’રા લેય
મને સુરજ5 શે’ર જઉં જઉં થાય રે, લેબુંડી લે’રા લેય.
મને સાડિયું ઓરું ઓરું થાય રે, લેંબુડી લે’રા લેય.
મને સાડિયું પે’રુ પે’રુ થાય રે, લેંબુડી
લે’રા લેય.
(એ રીતે જુદા જુદા શહેર અને જુદી જુદી
વસ્તુના નામ મુકીને આગળ ગવાય છે.)
*
ભર્યા જોબનમાં લુંટી
(આ ગીત સાણંદ
તાલુકાના હીરાપુર ગામની બહેનોને કંઠે સાંભળેલું)
સાટમનો6 કાપડને સંજાપ7
મેલાવો8
મને ભર્યા જોબનમાં9
લૂંટી, પાણી માંલ્યા10 પોરા11 રે,
તું એક વાર સુરત શે’ર જાજે,
કે ચુંદડી લાવજે, પાણી માંલ્યા પોરા રે.
શાટમના કાપડાને સંજાપ મેલાવો,
મને ભર્યા જોબનમાં લૂંટી, પાણી માંલ્યાં પોરાં રે,
તું એક વાર કડી શે’ર1
જાજે,
કે કડલાં લાવજે, પાણી માંલ્યાં પોરાં રે,
શાટમના કાપડાને સંજાપ મેલાવો,
મને ભર્યા જોબનમાં લૂંટી, પાણી માંલ્યાં પોરાં રે,
(એ રીતે જુદા જુદા શહેરના નામ લઈ ત્યાંની
વખણાતી ચીજો લાવવાનું કહીને આગળ લખાવાય
છે.)
*
નંદુકુંવર અલબેલા લાલ
(સાણંદ તાલુકાના કુંવાર ગામની કોળીપટેલ
બહેનો પાસેથી પ્રાપ્ત થયેલું આ ગીત છે.)
નંદકુંવર અલબેલા લાલ, હું તો દરશન2 કરવા
આવી છું,
સાસુ, સસરો, જેઠ, જેઠાણી, કથંથી છાની3 આવી છું,
નંદકુંવર અલબેલા લાલ, હું તો દરશન કરવા
આવી છું.
દાતણ દાડમી, પિત્તળ લોટા, દાતણ કરો તો
પરભુ4 લાવી છું.
નંદકુવર અલબેલા લાલ, હું તો દરશન કરવા આવી છું.
તાંબા તે કૂંડિયું, હીરનાં ધોતિયાં, ઝીલણ
કરો તો પરભુ લાવી છું.
નંદુકુંવર અલબેલા લાલ, હું તો દરશન કરવા આવી છું,
લીલા લપેટાનાં કપડાં ને ઓઢણ હાંચા1
ચીર,,
હોવે હોવે, એઢણુ હાચાં ચીર, મોહન મારવાડી રે.
ફૂલ ફગરનો ઘાઘરો2, ને જગ
મોતીનો હાર,
હોવે હોવે, જગ મોતીનો હાર; મોહન મારવાડી રે.
*
વીંઝણો
(આ ગીત સાણંદના શ્રીમતી શાન્તા સોલંકી
પાસેથી પ્રાપ્ત થયેલું છે.)
વન રે વગડ3 ઝેણી4
કોયલ બોલે,
હુડતા5 બોલે રે સૂકા લાકડે.
એ રે આંબલિયાની ડાળ વેડાવો,
એનો રે ઘડાવો ભમર ઢોલિયો.
એ રે ઢોલિયે અમરા-ડગરાનાં વાણ6
સાચા તે હીરનું પાંજેતિયું7
એ રે ઢોલિયે મારા ચીર્યો8 ભઈ
પોઢ્યા?
રાણી ચઈ વવુ ઢોળે વાય?
એ રે ઢોલિયે મારા કીશોરભાઈ પોઢયા.
રાણી પંખા વવું9 ઢોળે વાય10
વાય ઢોળતા વવું ને નેંદરાયું11
આયી12
વાયરા ઢોળતા વવું ઢળી પડ્યાં.
રમતા જમતા મારા પૂનમભઈ આયા.1
હાથમાંથી વેંજણો2 લઈ ગયા.
આલો3 દેવર, કો’તો 4
દાસી પૈણાવું5
દાસી તમારી ને વેંઝણો અમારો.
હીરલા જડેલો મારો વીંઝણો
માણેક મોતીનો મારો વેંઝણો.
આલો દેવર, કો’તો રાણી
પૈણાવું.,
રાણી તમારી, ને વેંઝણો અમારો.
હીરલા જડેલો મારો વેંઝણો,
માણેક મોતીનો મારો વેંઝણો.
વાલમિયો
ચૂંદડીનો વો’રનાર ના
આયો;
કે કોઈએ દીઠો વાલમિયો ?
ઘડિયાલની પોળમાં ગ્યો’તો;
કે ચૂંદડી લેવા વાલમિયો.
પાટણની બોળી બજારૂં,
કે ભૂલો પડ્યો વાલમિયો.
હું તો વાટડી જોતાં થાકી;
કે રાતલડી આખી, વાલમિયો.
વાટડી જોઉં ને આંખડી રાતી;
કે હૈયાની હાટડી ઉઘાડી વાલમિયો.
અનાવાડે એ તો ઊભો;
કે મેં આવતાં દીઠો વાલમિયો.
ચૂંદડી કે ચૂડી ના લાયો;
કે હેમખેમ આયો વાલમિયો.
પાટણમાં પરણાવી
મને પાટણમાં પરણાવી રે, પ્રીતલી.
મને સાસરિયાનાં મહેંણા રે, પ્રીતલી.
હું સાસુને બહુ અળખામણી રે, પ્રીતલી.
મારી નણંદી બહુ ભંભેરણી રે, પ્રીતલી.
મારી જેઠાણી મહેંણા બોલે રે, પ્રીતલી.
બેની ! હું
છું તરણાં તોલે રે, પ્રીતલી.
મને સસરો દુઃખ દે છે રે, પ્રીતલી.
એ તો કડવાં વેણ બોલે રે, પ્રીતલી.
મારો દિયર અલબેલડો રે, પ્રીતલી.
એ તો બહુ છે રિસાવડો રે, પ્રીતલી.
મારે સુખી છે સાંવરિયો રે, પ્રીતલી.
મારો પરણ્યો છોગાળો રે, પ્રીતલી.
મારું કુળ છે બહુ મોટું રે, પ્રીતલી.
એને કેમ કે’વાય
ખોટું રે, પ્રીતલી.
*
ભાથીજી
આવ્યા દિવાસાના દા’ડા,
શૂરા ભાથીજી.
કયો તમારો દેશ ? શૂરા ભાથીજી.
પાટણ અમારો દેશ, શૂરા ભાથીજી.
પેઠી માંડવડી ઘડી લાવો, શૂરા ભાથીજી.
રૂડા પરોણા તેડાવો, શુરા ભાથીજી.
રૂડી વેલ્યો શણગારો, શૂરા ભાથીજી.
એમાં અમને બેસાડો, શૂરા ભાથીજી.
મારે જાવું પાટણ દેશ, શૂરા ભાથીજી.
રૂડા ઘડિયાળાં વગડાવો, શૂરા ભાથીજી
રૂડા ઢોલિયા ઘડાવો, શૂરા ભાથીજી.
રેડી શેરીઓ વરાવો, શૂરા ભાથીજી.
ત્યાં ઢોલિયાં ઢળાવો શૂરા ભાથીજી.
મને બેસાડો બાળેવેશ, શૂરા ભાથીજી.
મારે જાવું પાટણ દેશ, શૂરા ભાથીજી.
*
બાજરિયું
બાજરીએ રેણોં લાગી રે, બારા રે પરનું
બાજરિયું.
સુતારી શાને મૂઓ રે, બારા રે પરનું
બાજરિયું.
માંડવડી ઘડતાં મૂઓ રે, બારા રે પરનું બાજરિયું.
લુહારી શાને મૂઓ રે, બારા રે પરનું
બાજરિયું.
માંડવડી જડતાં મૂઓ રે, બારા રે પરનું બાજરિયું.
રંગાટી શાને મૂઓ રે, બારા રે પરનું
બાજરિયું.
માંડવડી રંગતાં મૂઓ રે, બારા રે પરનું બાજરિયું.
કુંભારી શાને મૂઓ રે, બારા રે પરનું
બાજરિયું.
કોડાયાં ઘડતાં મૂઓ રે, બારા રે પરનું બાજરિયું.
પિંજારી શાને મૂઓ રે, બારા રે પરનું
બાજરિયું,
દીવટો વણતાં મૂઓ રે, બારા રે પરનું બાજરિયું.
માળીડો શાને મૂઓ રે, બારા રે પરનું
બાજરિયું.
ગજરા વણતાં મૂઓ રે, બારા રે પરનું બાજરિયું.
*
ધબ બેસી જાય
(નાની બાળાઓ રમત રમતી વખતે ગાય છે.)
શાકભાજી ને મેથી મૂળિયાં રે લોલ,
જેને સસરો વા’લે હોય તે ધબ બેસી જાય.
શાકભાજી ને મેથી મૂળિયાં રે લોલ.
જેને સાસુ વા’લી હોય તે ધબ બેસી જાય.
શાકભાજી ને મેથી મુળિયાં રે લોલ,
જેને નણદી વા’લી હોય તે ધબ બેસી જાય.
શાકભાજી ને મેથી મૂળિયાં રે લોલ,
જેને દિયર વા’લો હોય તે ધબ બેસી જાય.
શાકભાજી ને મેથી મૂળિયાં રે લોલ,
જેને જેઠ વા’લો હોય તે ધબ બેસી જાય.
શાકભાજી ને મેથી મૂળિયાં રે લોલ.
(એ રીતે બધા સંગા-વહાલાંના નામ લઈને આગળ
ગવાય છે.)
પીવર પનોતી હું તમ વડે રે, છતાં છેક
વીસારી;
બાપુ વિનાની બાળકી રે, અંતરમાંથી ઉતારી.
પરવણએ પેખું પંથને રે, થાકે નયનો બીચારો;
ચીરાતું ચરચર ચીતડું રે, આંખે આંસુની ધારા.
ઘરકામમાં નહિ ગોઠતું રે, તળે ઉપર હું થાતી;
ભણકારા વાગે આવ્યા તણા રે, ઊઠી આંગણે જાતી.
ભાઈબીજે મળે આવીને રે, થનગન ધોડો ખેલાવી;
પડધી વાગે ધોડલા તણી રે, જોતી ઝરૂખે આવી.
દેખી દૂરે ધૂળ ઊડતી રે, અસર આશા બંઘાણી;
ઊડતો પાઘડી છેલ્લો રે, દેખી હરખાતી છાતી.
બારે આવીને ઊભો રહે રે, બેની હઠને બોલાવે;
દોડતાં ભાણેજ ઊંચકી રે, ચુમી લાડ લડાવે.
ભાઈ મેળાવણ બીજડી રે, વેગે આવતી વીરા;
આવજો આંગણે માહરે રે, ઠરશે અંતર અધીરા.
*
ગાવડી દો’વા
આવજે નંદના છૈયા. મારે ઘેર ગાવડી દો’વા
મારી ગાવડી તુજને હળી, તુજને દોના દે;
રોજનો દોકડો રોકડો કા’ના, મુખથી માગી લે;
આવજે નંદના છૈયા, મારે ઘેર ગાવડી દો’રા.
હીરની દોરીએ નોંધણું કા’ના,
વાછરૂં વાળીશ હું;
માવડી પાસે ઊભી રહેશ હું, ને ગાવડી દોજે તું;
આવજે નંદના છૈયા, મારે ઘેર ગાવડી દો’વા.
પાણી ગઈ’તી
સોના બેડું ને રૂપા ઇંઢોણી લઈ હું તો,
સરોવર પાણી ગઈ’તી રે લો.
મેં તો બેડું મેલ્યું સરોવર પાળે, ને ઈંઢોણી આંબા ડાળે રે લો
હું તો
સરોવર પાણી ગઈ’તી રે લો
હું તો ઝટપટ ફૂલ લેવા વાડીએ સધાવી, ચંપાના
ફૂલ વીણી લાવી રે લો
ફૂલડાં લઈ હું ઘેર જ આવી, તેની બનાવી ફૂલમાળા રે લો
હું તો
સરોવર પાણી ગઈ’તી રે લો
ફૂલની માળા મેં વીરને પે’રાવી,
વીરો બન્યો ઉલ્લાસી રે લો
સોનાનું બેડું ને રૂપા ઈંઢોણી લઈ, હું તો સરોવર પાણી ગઈ’તી રે
લો
હું તો
સરોવર પાણી ગઈ’તી રે લો
*
જમનાજી જળ ભરવા
ચાલો સખી, જુમનાજી જળ ભરવા,
કાલિન્દીના નીર છે, મીઠડાં જો;
ચાલો સખી, જમુનાના જળ
ભરવા.
માથે તે સોના બેડાં શોભતાં રે લોલ.
આરે તે પનિહારીની હાર્ય જો;
ચાલો સખી, જુમનાજી જળ ભરવા.
કરતાં કાંઈ મીઠી મીઠી ગોડી રે લોલ.
નવ રે’તું બીજું કાંઈ ધ્યાન જો;
ચાલો સખી, જમનાજી જળ ભરવા.
પંથે પિયુજી એના પરવર્યા,
સોનલ જાતી સરગને ઘાટ રે,
ના રે ગિયાં રે નગર સાસરે.
ઈ રે ચુંદલડી તણી સોડમાં,
સામી ઠાંસી સાળુડાની સોડ રે;
ના રે ગિયાં રે નગર સાસરે,
સોનલા વરણી તો બાની ચેહ બળે,
ઉપર ઊડે અબીલ ગુલાલ રે;
ના રે ગિયાં રે નગર સાસરે.
*
લટકે હાલોજી
લટકે હાલો રે નંદલાલજી !
ગોરી, લટકાનાં નહિ મૂલ; લટકે હાલો જી !
ઉજળા રંઘાવું રૂડા ચોખલા રે,
ગોરી, તેની રંધાવું ખીર; લટકે હાલો જી !
પ્રથમ જમાડું પિયુ પાતળો રે,
ગોરી, સગી નણંદનો વીર; લટકે હાલોજી !
દૂધડે વરસાવું રૂડા મેહુલા રે,
ગોરી, તારે આંગણે રેલમ છેલઃ લટકે હાલો જી !
આંગણે વવરાવું લવીંગ એલચી રે,
ગોરી, તારે ટોડલે નાગરવેલ; લટકે હાલો જી !
લટકે હાલો રે નંદલાલજી !
ગોરી, લટકાનાં નહિ મૂલ; લટકે હાલો જી !
કેર કાંટો
હાં કે રાજ !
વાવડીનાં પાણી ભરવા ગ્યાંતા,
મને કેર કાંટો વાગ્યો.
હાં કે રાજ !
વડોદરાના વૈદડાને તેડાવો,
મારા કાંટડીયા કઢાવો,
મને પાટડીઆ બંધાવો;
મને કેર કાંટો વાગ્યો.
હાં કે રાજ !
ધોરાજીની ઢોલિયા મંગાવો,
માથે પાથરણાં પથરાવો;
સને કેર કાંટો વાગ્યો.
હાં કે રાજ !
ચરમાંથી રાંધણિયાં કઢાવો,
મારી ઘુંવાડે દુઃખે આંખ્યો;
મને કેર કાંટો વાગ્યો.
હાં કે રાજ !
ઘરમાંથી ઘંટિયું કઢાવો,
મારાં ઘડકે માંથા ચમકે;
મને કેર કાંટો વાગ્યો.
હાં કે રાજ !
ઘરમાંથી ખાંડણીઓ કઢાવો,
મારા ધબકે ખંભા દુઃખે;
મને કેર કાંટો વાગ્યો.
લોકગીત
(...1...)
વાડામાં વડલો રોપીયો
બાર ગાઉ વડલાની છોય રે ઝુમલી પરલાણી રે,
આઈ રે કડી શહેર કો ઝુમલી પટલાણી રે,
કડીનો કડલો વ્હોરીઓ રે,
કે તારા કડલાનો મૂલ રે ઝુમલી પટલાણી રે,
સૌએ રૂપૈયા રોકડા રે
પહેરે ઓઢી આઈ ઝુમલી પટલાણી રે... વાડો
મેં...
સુરતનો સાડલો વ્હોરીઓ રે
કે તારા સાંડલાના મૂલ રે ઝુમલી પટલાણી
રે... વાડામેં..
સૌએ રૂપૈયા રોકડા રે,
પહેરી ઓઢી આઈ ઝુમલી પટલાણી રે,
જેતપુરથી ચુંદડી વ્હોરવી રે,
કે તાર ચુંદડીના મુલરે ઝુમલી પટલાણી...
વાડમે...
આઈ રે પાટણ શહેર રે ઝુમલી પટલાણી રે,
પાટણના પટોળા વ્હોરીયારે
કે તારા પટોળાના મૂલ રે ઝુમલી પટલાણી રે,
સૌએ રૂપૈયા રોકડા રે,
પહેરી ઓઢીને આઈ ઝુમલી પટલાણી રે,
(...2...)
મીં તો વાડે વાલોળ વાવી રે હમડા સ્હોટી
લ્યો
મીં તો ખોલો વાલોળ વેણી રે હમડી સ્હોટી
લ્યો
મારા સસરાને તેડીવો રે, હમડી સ્હોટી લ્યો
મારા સસરાના વેદ જુઠા રે હમડી સ્હોટી
લ્યો... મીં તો
મારા જેઠ વેદ જુઠા રે હમડા સ્હોટી લ્યો...
મીં તો
મારા દીયરને તેડાવો રે, હમડા સ્હોટી લ્યો.
મારી દીયરના વેદ જુઠા રે, હમડા સ્હોટી
લ્યો... મીં તો
મારા પરણ્યાને તેડાવો રે, હમડા સ્હોટી
લ્યો
મારા પરણયાજી તો પ્યારો, હમડા સ્હોટી લ્યો
એમની હારે જઈશ રે હમડા સ્હોટી લ્યો
લોકગીત
(ગોલ્લા રાણા)
(...3...)
ઉત્તર દખ્ખણ ચડી વાદળી રે,
મેવલા વરસો ઝેણા ઝેણા મોતીએ રે,
ઘરુ નાખીશું આપણ બે બિનો રે,
ધરુનો નાખનાર ગોલ્લો રાણો એકલો રે,
ડાંગર રોપીશું આપણ બે બુનો રે,
ડાંગરનો રોપનાર ગોલ્લો રાણો એકલો રે... ઉત્તર
ડાંગર નેંદીશું આપણ બે બુનો રે,
ડાંગરનો નેંદનારો ગોલ્લો રાણો એકલો રે... ઉત્તર
ડાંગર ખાંડીશું આપણ બે બુનો રે,
ડાંગરનો ખાંડનારો ગોલ્લો રામો એકલો રે... ઉત્તર
કમ્બોઈના ડાલે એક વય બેઠી
સોટીઓ ભાગી ચાર, વનમાં બોલે રે કોયલડી રે,
પહેલી તે સોટી સમમરી રે,
સાંભળ્યા માને બાપ રે, વનમાં બોલે રે કોયલડી રે,
બીજી તે સોટી સમકારી રે,
સાંભળ્યા કાકા – કાકી, વનમાં બોલે રે કોયલડી રે,
ત્રીજી તે સોટી સમકારી રે.
સાંભળ્યાને ભઈ-ભોભઈ, વનમાં બોલે રે કોયલડી રે,
ચોથી તે સોટી ચમકારી રે,
સાંભળ્યા મામા-મામી વનમાં બોલે રે કોયલડી રે.
કાન હજુરની મોરલી ગોવાલો લાલ રયૌ વાગી,
વાગી રે વાગી મંદિરીયાની માંય ઝબકીને હું જાગી,
કાન તારા કારણીએ .કાકા-કાકી મેલ્યાં.
કાન હજુરની મોરલી ગોવાળી લાલ રયૌ વાગી
વાગી રે વાગી મંદિરીયાની મોય ઝબકીને હુંએ જાગી
કાન તારા કારણીએ બઈ ભોજાય મેલ્યા.
કાન હજુરની મોરીલ ગોવાલે લાલ રયોં વાગી
વાગે રે વાગી મંદિરીયાની મોય ઝબકીને હુએ જાગી
કાન તારા કારણીએ દાદા-દાદી મેલ્યા
કાન તારુ લલાવ રંગભેર ન્હાવા નીકળ્યા રે,
કાન પગોનો કડલો વિસરીયા રે
જડેલો હોય તો આલોને વાલમજી વાંસળી લે
કાન નાક કેરી નથણી વિસરીયા રે
જડેલી હોય તો આલોને, વાલમજી વાંસળી લે.
..... કાન તારું...
કાન ગળાનો હારલો વિસરીયા રે
જડેલો હોય તો આલોને, વાલમજી વાંસળી લે.
કામ તારા કારણીએ મા-બાપ મેલ્યા... કાત હજુર...
DISH OF INDIA 
